Ποια είναι η αληθινή επικινδυνότητα για τα παιδιά μας; Η απάντηση δεν είναι όσο απλή όσο νομίζαμε. Για αιώνες, μας έμαθαν να φοβόμαστε τους ξένους και να μην μιλάμε σε αυτούς. Όμως, η αλήθεια είναι ότι οι απειλές δεν έρχονται πάντα από τους ξένους. Στην πραγματικότητα, πολλές φορές ο επικίνδυνος άνθρωπος είναι κάποιος που γνωρίζεις πολύ καλά. Η προφύλαξη μας πρέπει να επεκταθεί σε περισσότερες καταστάσεις απλά από το να μην μιλάμε με ξένους.
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Jess Vanderwier, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα σημεία που πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας. Πρέπει να τους εξηγήσουμε τι σημαίνει ο όρος “ξένος” και ποιες συμπεριφορές είναι μη ασφαλείς. Και επειδή αυτό γίνεται δύσκολο μερικές φορές, είναι σημαντικό να δείξουμε στα παιδιά μας ποιες είναι οι καταστάσεις που πρέπει να αποφεύγουν. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν το να κρατάμε μυστικά από τους γονείς μας, το να νιώθουμε άβολα με κάποιες φωτογραφίες, την ακατάλληλη αγγίξιμο από κάποιον χωρίς την έγκρισή μας και το να δίνουμε προσωπικές πληροφορίες σε άγνωστους.
Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και ενημερωμένοι για τις πιθανές απειλές που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας ακόμα και από τους γνωστούς τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ζούμε σε έναν κόσμο φόβου και υποψίας, αλλά να είμαστε προετοιμασμένοι και να διδάξουμε στα παιδιά μας πώς να προστατευτούν. Η εναλλακτική λύση δεν είναι η αποφυγή και ο φόβος απέναντι σε όλους τους ξένους, αλλά η εκπαίδευση και η επιτήρηση για τις καταστάσεις που μπορεί να τους προκαλέσουν ζημιά.
Το σημαντικότερο είναι να δημιουργήσουμε ένα ανοιχτό και ειλικρινές περιβάλλον που τα παιδιά μας θα νιώθουν άνετα να μας μιλήσουν για τις ανησυχίες τους. Ας μην επιβάλουμε με τον φόβο μας ότι οι ξένοι είναι εχθροί, αλλά ας προσφέρουμε στα παιδιά μας τα εργαλεία που χρειάζονται για να αποφασίζουν πώς να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις που μπορεί να τους θέσουν σε κίνδυνο. Η προστασία των παιδιών μας είναι μια διαρκής διαδικασία και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να τους βοηθήσουμε, όχι απλά να τους αποφεύγουμε.
Πηγή