Είναι άραγε δυνατόν οι σκέψεις μας να μας αρρωστίσουν; Αν ναι, τότε σίγουρα μπορούν και να μας θεραπεύσουν. Σε έναν ατέλειωτο κόσμο γεμάτο υπάρξεις, οι άνθρωποι ξεχωρίζουν γιατί έχουν το δώρο της σκέψης. Η σκέψη είναι ένα εργαλείο, ένα όπλο, ένα βάλσαμο – μια ευέλικτη δύναμη που μπορεί είτε να μας υψώσει είτε να μας καταδικάσει σε μια ακατανίκητη απελπισία. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι συνειδητοποίησαν τη φύση της σκέψης, αναρωτήθηκαν για τις δυνατότητές της και τις παγίδες που μπορεί να αποκρύπτει. “Μπορεί οι σκέψεις να σε αρρωστήσουν; Τότε μπορούν να σε θεραπεύσουν…” – αυτός ο ισχυρισμός δεν είναι απλώς μια δήλωση, αλλά μια φιλοσοφική αξιολόγηση της ανθρώπινης ψυχής.
Η αρρώστια του μυαλού
Πριν από την εμφάνιση της σύγχρονης ιατρικής, πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί πίστευαν ότι οι παθήσεις του σώματος είχαν την προέλευσή τους στον νου. Οι σκέψεις, όταν είναι μολυσμένες με αρνητικότητα, φόβο ή δυσαρέσκεια, μπορεί να εκδηλωθούν με σωματικά συμπτώματα. Όπως μια σταγόνα δηλητηρίου σε μια καθαρή λίμνη, η μία αρνητική σκέψη μπορεί να επηρεάσει την ψυχική, συναισθηματική και τελικά τη σωματική μας ευεξία. Φιλοσοφικά, αυτό δεν αφορά μόνο τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, αλλά αντιπροσωπεύει μια βαθύτερη ανισορροπία στον εσωτερικό μας κόσμο. Όταν είμαστε αιχμάλωτοι των αγωνιών μας, αλυσοδεμένοι στις ενοχές μας ή φορτωμένοι από τις ανασφάλειές μας, βρισκόμαστε αντίθετοι με την πραγματική μας ουσία. Και αυτή η διχόνοια, αυτή η εσωτερική αντίθεση, εκδηλώνεται ως ασθένεια.
Η θεραπευτική δύναμη της συνείδησης
Αν οι σκέψεις έχουν τον έλεγχο να μας αρρωσταίνουν, τότε σίγουρα έχουν και την ικανότητα να μας θεραπεύσουν. Η ίδια λίμνη που δηλητηριάστηκε μπορεί να καθαριστεί. Ακριβώς όπως μια μεμονωμένη αρνητική σκέψη μπορεί να κυριαρχήσει στην ψυχολογία μας, μια θετική, ελπιδοφόρα ή αγαπητική σκέψη μπορεί να αποτελέσει την αντίδοτο. Οι Στωικοί φιλόσοφοι πίστευαν στη δύναμη του λογικού σκέπτεσθαι και στον έλεγχο του μυαλού. Υπέθεταν ότι τα εξωτερικά γεγονότα δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχό μας, αλλά οι αντιδράσεις μας, οι σκέψεις μας για αυτά είναι. Επικρατώντας επί των σκέψεων μας, επιλέγοντας την ελπίδα αντί της απόγνωσης, την αγάπη αντί της οργής και την αποδοχή αντί της αντίστασης, μπορούμε να συνευθυγραμμίσουμε τον εαυτό μας με θεραπευτική ενέργεια. Αυτή η φιλοσοφία δεν απορρίπτει τη σημασία της ιατρικής επιστήμης, αλλά τονίζει τον ρόλο του μυαλού στη θεραπεία. Το φαινόμενο του εικονικού φαρμάκου, ένα φαινόμενο που έχει καλά τεκμηριωθεί στην ιατρική, αποδεικνύει τη δύναμη της πίστης και της σκέψης στη διαδικασία της θεραπείας.
Ο χορός της δυαδικότητας
Στο μεγάλο θέατρο της υπαρξης, η δύαδα είναι παντα παρούσα. Νύχτα και ημέρα, χαρά και λύπη, αρρώστια και υγεία – αυτές οι δυαδότητες είναι απλά διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος. Οι σκέψεις, με την ισχύ τους, περιβάλλουν αυτήν τη δυαδικότητα. Αποτελούν τη γέφυρα μεταξύ του εσωτερικού μας κόσμου και της εξωτερικής πραγματικότητας. Στον “Μπαγκαβάντ Γκίτα”, ένα σεβαστό φιλοσοφικό έργο, ο Λόρδος Κρίσνα μιλά για τον νου ως φίλο και εχθρό. Όταν ελέγχεται, γίνεται ένας σύμμαχος που μας οδηγεί σε ευεξία και φωτεινότητα. Αν δεν ελεγχθεί, γίνεται εχθρός, οδηγώντας μας σε σκοτεινά μονοπάτια και αρρώστιες.
Συμπερασματικά
Η φιλοσοφία της σκέψης μας μας καλεί να αναγνωρίσουμε τη διαφορετική του φύση. Μας καλεί να γίνουμε συνειδητοί αρχιτέκτονες της ψυχής μας, δημιουργώντας κατασκευές ευεξίας και θετικότητας. Εάν ο νους έχει τη δύναμη να μας αρρωσταίνει, σίγουρα κρατάει και το κλειδί για τη θεραπεία. Καθώς περιηγούμαστε στην ζωή, ας θυμόμαστε ότι οι σκέψεις μας αποτελούν την πυξίδα και τον ορίζοντά μας, που μας καθοδηγούν μέσα από τις καταιγίδες και μας οδηγούν προς τις ακτές της ευεξίας. (
Πηγή
