Η διερεύνηση του αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ψυχολογίας που μπορεί να αποκαλύψει πολλά για τη φύση τους. Όλοι μας πράττουμε λάθη και πληγώνουμε τους γύρω μας από καιρό σε καιρό, αλλά η δυνατότητα να ζητήσουμε αληθινά συγγνώμη μπορεί να ξαναχτίσει την εμπιστοσύνη και θετικά συναισθήματα μεταξύ των ανθρώπων. Αντίθετα, όταν ένας ναρκισσιστής ζητά συγγνώμη, συνήθως δεν υπάρχει αυθεντικότητα πίσω από αυτή την πράξη.
Οι ναρκισσιστές είναι γνωστοί για την έλλειψη εμπειρίας στα συναισθήματα των άλλων και για την επικέντρωση στη συντήρηση της δικής τους εικόνας. Αποφεύγουν τις καταστάσεις που τους προκαλούν δυσφορία, ακόμη και αν η συμπεριφορά τους πληγώνει ή ενοχλεί τους άλλους. Οι συγγνώμες που προσφέρουν συνήθως είναι κούφιες και αποστασιοποιημένες, και χρησιμοποιούν ψεύτικα επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους ή για να ανακρίνουν τα συναισθήματα των άλλων.
Οι 13 ψεύτικες συγγνώμες που συχνά χρησιμοποιούν οι ναρκισσιστές περιλαμβάνουν την υποβάθμιση αυτού που έγινε, την αποποίηση ευθυνών, την απολογία deja-vu, τη λύπη-φάντασμα, την αβεβαιότητα, την απολογία μέσω τρίτων, την απολογία με τη φράση «συγνώμη, αλλά», και τη συγγνώμη-άντε-να-τελειώνουμε. Όλες αυτές οι συγγνώμες δεν είναι αυθεντικές και αποδεικνύουν ότι οι ναρκισσιστές δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την ευθύνη τους και να ενδιαφερθούν για τα συναισθήματα των άλλων.
Από την άλλη πλευρά, μια αληθινή συγγνώμη διακρίνεται από την απουσία όρων και την αίσθηση της ευθύνης. Έχει ενσυναίσθηση για την εμπειρία και τα συναισθήματα του άλλου και δείχνει αληθινή τύψη. Ο άτομο που ζητά συγγνώμη είναι διατεθειμένο να διορθώσει τα λάθη του και να αναλάβει την ευθύνη του. Οι αληθινές συγγνώμες είναι πράξεις και όχι απλά λόγια.
Αν και μπορεί να έχουμε όλοι δώσει κάποια φορά “κούφιες” συγγνώμες, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε όλοι ναρκισσιστές. Η διάθεση να ζητήσουμε συγγνώμη και να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της υγιούς συμπεριφοράς.
Πηγή
