Η πανδημία του κορονοϊού αποκάλυψε την ανάγκη για παγκόσμια συμφωνία που θα ενισχύει την άμυνα έναντι μελλοντικών παθογόνων. Ωστόσο, η έκδοση του προσχεδίου της συνθήκης φαίνεται αμφίβολη λόγω των σοβαρών διαφορών που υπάρχουν μεταξύ των χωρών.
Οι διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες, με τη μεγαλύτερη διαφωνία να αφορά την ισότητα στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης. Η Βρετανία, για παράδειγμα, δήλωσε ότι θα υπογράψει τη συμφωνία μόνο αν σέβεται το εθνικό της συμφέρον. Παράλληλα, αναπτυσσόμενες χώρες παραπονέθηκαν για την άδικη πρόσβαση σε εμβόλια και θεραπείες.
Το προσχέδιο της συνθήκης προσπαθεί να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα, αλλά υπάρχουν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα του. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου συνέπειες για τις χώρες που δεν συμμορφώνονται, ενώ δεν υπάρχει και μηχανισμός εντός του ΠΟΥ που να μπορεί να τιμωρήσει αυτές τις χώρες.
Παρ’ όλα αυτά, η συνθήκη προσφέρει ένα νέο φόρουμ για την αναφορά και τη λογοδοσία των χωρών. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να εξηγήσουν τα μέτρα που έχουν λάβει για την αντιμετώπιση των πανδημιών, δημιουργώντας έτσι μια ατμόσφαιρα διαφάνειας και συνεργασίας.
Οι νομικές υποχρεώσεις που υπάρχουν ήδη στα Διεθνή Υγειονομικά Κανονιστικά έχουν παραβιαστεί επανειλημμένα από διάφορες χώρες. Είναι απαραίτητο να επιβληθούν πειθαρχικά μέτρα για την τήρησή τους.
Για να επιτευχθεί μια αποτελεσματική παγκόσμια συνεργασία, είναι σημαντικό να εξασφαλίσουμε τη συνεργασία όλων των χωρών. Η αμερικανική κυβέρνηση, για παράδειγμα, προσφέρθηκε να βοηθήσει 50 χώρες στην αντιμετώπιση των νέων κρουσμάτων και την πρόληψη της παγκόσμιας εξάπλωσης. Αυτές οι προσπάθειες είναι αξιέπαινες και πρέπει να ενθαρρυνθούν.
Για να επιτευχθεί πραγματική πρόοδος, χρειαζόμαστε διαφάνεια, συνεργασία και σεβασμό προς τα εθνικά συμφέροντα των κυβερνήσεων. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ανταποκριθούμε αποτελεσματικά στις προκλήσεις των μελλοντικών επιδημιών και να προστατέψουμε την υγεία και την ασφάλεια της παγκόσμιας κοινότητας.
Πηγή
