Ποτέ δεν ξέχασα το όνειρό μου να γίνω ηθοποιός. Από πολύ μικρή ηλικία, ήμουν σίγουρη ότι αυτό ήταν το επάγγελμα που με κεντρίζει. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που δεν είχε καμία σχέση με το θέατρο, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να καταφέρω να ακολουθήσω το όνειρό μου. Αν και μου απαγόρεψαν να παρακολουθώ τις θεατρικές παραστάσεις, το πάθος μου για την ερμηνεία δεν σβήστηκε. Αποφάσισα να πάω στον Κατράκη και να του ζητήσω να με αξιολογήσει. Αν και οι προσδοκίες μου ήταν υψηλές, δεν περίμενα ότι θα με αποθάρρυνε τόσο πολύ
Ο Κατράκης μου είπε ότι αν γίνω ηθοποιός θα χάσω πολλά πράγματα, αλλά αν δεν γίνω, θα χάσει το θέατρο. Όμως, κατέληξα να αποδείξω ότι έκανε λάθος. Οι πόρτες που άνοιξαν μπροστά μου όταν ακολούθησα το όνειρό μου ήταν πολλές και δεν αντιμετώπισα καμία δυσκολία. Οι γονείς μου αρχικά δεν ήθελαν να ακούσουν για δραματική σχολή, αλλά εγώ ήμουν πεπεισμένη ότι αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα που ήμουν ικανή να κάνω. Συνεπώς, αποφάσισα να διακριθώ από τους κανόνες και να παρακάμψω τους περιορισμούς των γονέων μου. Με κρυφή προσπάθεια, έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό και γνώρισα τον Σταμάτη Φασουλή, που ήταν συμμαθητής μου
Αργότερα, το 1970, ιδρύσαμε το «Ελεύθερο Θέατρο». Ξεκινήσαμε με την ανεξαρτησία και την πεποίθηση ότι το θέατρο ανήκε στους ηθοποιούς. Είχαμε μια έντονη αίσθηση της συλλογικότητας και θεωρούσαμε ότι όλοι είχαν μεγάλο μέρος υπευθυνότητας για την επιτυχία της παράστασης. Αυτή η προσέγγιση έφερε νέα πνοή στο ελληνικό θέατρο. Η δουλειά μας ήταν δύσκολη και χωρίς αμοιβή, αλλά αληθινά πάθιασμένη
Μετά από αρκετά χρόνια, το 1980, μετονομαστήκαμε σε «Ελεύθερη Σκηνή». Είχαμε μεγαλώσει και είχαμε δημιουργήσει ένα οργανωμένο σχήμα. Όλοι είχαμε καθήκοντα και ποτέ δεν παρέλειπαν ταυτόχρονα η συλλογικότητα και η ατομικότητα. Το σύνολο της ομάδας μας είχε υψηλά πρότυπα στο θέατρο και συνεπείς αξίες
Η αναγνωρισιμότητα μου σε κάποιο βαθμό με τρομάζει. Με χαροποιεί που αρέσω στον κόσμο και ότι η εργασία μου αναγνωρίζεται, αλλά παράλληλα με κάνει να ντρέπομαι. Η τηλεόραση έχει γίνει ένα ανεξέλεγκτο μέσο που περνάει ιδεολογίες και απόψεις, και αυτό με ενοχλεί πολύ. Όμως, όταν παίζω με τους παλιούς μου συναδέλφους, νιώθω έναν ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσμο. Οι κοινές μας αξίες και η συνεργασία μας αποδεικνύουν ότι είμαστε καλλιτεχνικά συναφείς
Παράλληλα με την καριέρα μου ως ηθοποιός, αφιερώθηκα επίσης και στη συγγραφή. Πιστεύω ότι το θέατρο με έχει διδάξει περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη σχολή. Έγινα συνειδητή δουλειά, έψαξα βαθιά και μελέτησα πολύ. Ξεκινήσαμε ως ερασιτέχνες, αλλά σιγά-σιγά ανέβασαμε πολλές παραστάσεις, από Μπρεχτ έως Χουρμούζη
Τελικά, είναι πολλά τα πράγματα που μπορείς να αποκτήσεις από το θέατρο. Δεν είναι μόνο μια δουλειά, αλλά ένας κόσμος γεμάτος ευκαιρίες και νέες εμπειρίες. Όσο για νέους που ζητούν τη γνώμη μου για το εάν πρέπει να ακολουθήσουν μια καριέρα στο θέατρο, τους αποθαρρύνω. Μόνο όταν βλέπω αληθινό ταλέντο, υποστηρίζω και βοηθώ τους νέους
Οι παραστάσεις που έχω ανεβάσει και οι ρόλοι που έχω υποδυθεί έχουν επηρεάσει την πορεία μου. Μέσα από τη διασκευή της Θείας από το Σικάγο, προσπάθησα να αναδείξω την εποχή και να αναφερθώ στα σημερινά γεγονότα. Η παράσταση αποτέλεσε το όνειρό μου και η συνεργασία με όλη την ομάδα ήταν εξαιρετική
Δυστυχώς, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση και αυτό με λυπεί. Η Αθήνα δεν είναι πια η πόλη που αγαπούσα. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα μέρη που απολαμβάνω και αισθάνομαι άνετα. Ένα από αυτά είναι το εστιατόριο “Αφροδίτη” στην Πλατεία Προσκόπων, όπου οι άνθρωποι είναι φιλικοί. Την περασμένη χρονιά βρέθηκα και στην αγαπημένη μου Τήνο. Ήταν μια μοναδική ευκαιρία να είμαι κοντά στη φύση και μακριά από την πόλη. Ωστόσο, φοβάμαι ότι αυτό το μέρος επίσης θα αλλάξει στο μέλλον
Συνολικά, το θέατρο έχει αλλάξει τη ζωή μου και με έχει κάνει να αισθάνομαι ευλογημένη. Έχω αποκτήσει ένα δεύτερο σπίτι και μια δεύτερη οικογένεια με τους συναδέλφους μου. Παρ’ όλα αυτά, πάντα θα τίθεται η ερώτηση, τι θα γινόταν αν δεν είχα ακολουθήσει το όνειρό μου.
Πηγή
Share:
