Το θέαμα της βίας, των βρισιών και του γυμνού στον κινηματογράφο είχε περιοριστεί κάποτε από ισχυρούς νόμους λογοκρισίας. Όμως, όσον αφορά το σεξ, μπορείτε να αναπνεύσετε ελεύθερα. Είναι γεγονός ότι, καθώς προχωρούσαμε από την εποχή του βωβού κινηματογράφου, η δεκαετία του 1930 ήταν αυτή που είδε τη σημαντικότερη πρόοδο στην κινηματογραφική βιομηχανία, τόσο από τεχνολογική όσο και από δημιουργική άποψη. Με την προώθηση των ομιλούντων ταινιών και την αγκαλιά μιας ολοκληρωτικά νέας τεχνολογικής εποχής.
Αυτή η εποχή έφερε κινηματογραφικά ορόσημα από σκηνοθέτες όπως ο Walt Disney, ο Victor Fleming και ο Fritz Lang. Αλλά η πρώτη γνωστή σκηνή σεξ έκανε την εμφάνισή της στη δεκαετία του 1930, στην ταινία “Ecstasy” του Τσέχου σκηνοθέτη Gustav Machatý. Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία της Εύας, μιας νεαρής γυναίκας που είναι παντρεμένη με έναν ηλικιωμένο άνδρα και ζει σε μια άψυχη σχέση. Η πρώτη σεξουαλική σκηνή στην ταινία συμβαίνει όταν η Εύα, που ενσαρκώνεται από την αυστριακή ηθοποιό Hedy Lamarr, συναντά έναν περαστικό και αποπλανείται.
Η σκηνή αυτή, σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, δεν θα θεωρούνταν καθόλου προκλητική. Εκτυλίσσεται σε λιγότερο από ένα λεπτό και απεικονίζει απλώς κοσμήματα και ρούχα πεταμένα στο πάτωμα, καθώς και τα σκοτεινά μέρη του σώματος των δύο ανθρώπων να διαλύονται μεταξύ τους. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, αυτή η σκηνή και γενικά η ταινία θεωρήθηκαν σκανδαλώδεις. Παρά τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα της, το “Ecstasy” κέρδισε μεγάλη προσοχή και αναγνώριση, ειδικά για την ερμηνεία της Lamarr και την σκηνοθεσία του Machatý.
Παρόλο που η ταινία έγινε η πρώτη που απαγορεύθηκε από την Τελωνειακή Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, τελικά της επιτράπηκε να κυκλοφορήσει σε μια επεξεργασμένη έκδοση το 1936, τρία χρόνια μετά την αρχική πρεμιέρα. Ωστόσο, η ταινία παρέμεινε απαγορευμένη σε πολλές περιοχές σε όλη τη χώρα. Η Lamarr μίλησε για το αρνητικό αντίκτυπο που είχε η ταινία στην καριέρα της σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό Life το 1938, όπου είπε ότι ήταν “διάσημη στην Ευρώπη και την Αμερική ως το κορίτσι της Έκστασης”.
Αν την εποχή εκείνη οι λογοκριτές είχαν δει την ταινία “Nymphomaniac” του Lars von Trier το 2014, σίγουρα θα είχαν κυνηγήσει τέτοιους σκηνοθέτες με τσεκούρια και αναμμένους πυρσούς. Όμως, το “Ecstasy” παραμένει μια ταινία που επαινείται για την καλλιτεχνική της αξία και την πρωτοποριακή της προσέγγιση στην αφήγηση, ανοίγοντας το δρόμο για μελλοντικές ταινίες που τόλμησαν να εξερευνήσουν ταμπού.
Πηγή
