Ο Ρεξ Ριντ ανήκει σε μια γενιά δημοσιογράφων και κριτικών κινηματογράφου που ξεχώριζε για τον αιχμηρό και ευφυή τρόπο που έκανε τις ανταποκρίσεις του. Από τον τύπο των “New York Times” και “New York Daily News” μέχρι το “GQ” και τη “Vogue”, ο Ριντ γραπτώς επιτέθηκε και κατέστρεψε επώνυμους ηθοποιούς, σκηνοθέτες και παραγωγούς. Αντιμετώπιζε τα αποφθέγματά του στις αφίσες των ταινιών και οι γνώμες του είχαν τη δύναμη να οδηγήσουν μια ταινία ή μια ερμηνεία σε βραβεία Όσκαρ
Ωστόσο, ο Ρεξ Ριντ ανήκει σε μια παλαιά εποχή και δυσκολεύεται να συναρμολογήσει τον εαυτό του με τον σύγχρονο κινηματογράφο. Η περυσινή τελετή των Όσκαρ, για παράδειγμα, του φάνηκε βαρετή και μονότονη, χάραξε το “Air Mail”. Κριτικάροντας την αφιέρωση σε αποθανόντες του 2023, είπε: “Γύρω από τις μικροσκοπικές φωτογραφίες των αποθανόντων χορεύανε ηλίθιοι χορευτές και δεν μπορούσες να διακρίνεις κανέναν. Μια αδιάφορη τελετή, χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Γιατί να συνεχίζουν να την κάνουν; Τι ακριβώς αναζητούν και προσπαθούν να βελτιώσουν; Απλώς δείξτε την και τελειώστε το”
Παρ’ όλα αυτά, ο Ρεξ Ριντ συνεχίζει να είναι παρόν στον χώρο της κριτικής κινηματογράφου, παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις του Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης. Αν και θεωρεί ότι οι νεότεροι κριτικοί είναι ανέμπνευστοι και λείπουν από αντίκτυπο, εξακολουθεί να παρακολουθεί τις συνεδριάσεις τους και να τους προσπαθεί. Ωστόσο, τους βλέπει ως αντιξοότητες που δεν ανήκουν στον κόσμο των κριτικών κινηματογράφου. Όπως αναφέρει ο ίδιος: “Τους παρακολουθώ γύρω από το τραπέζι και αναρωτιέμαι “Ποιοι είναι όλοι αυτοί;”. Συγκεντρώνονται σε μικρές παρέες, γελούν κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων με τα προσωπικά τους αστεία και ψηφίζουν για ταινίες και ηθοποιούς που είναι αδιανόητοι. Δεν το καταλαβαίνω. Πάντα πίστευα ότι οι κριτικοί ήταν σημαντικοί. Δεν το πιστεύω πλέον”
Ο Ρεξ Ριντ ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός και δημοσιογράφος στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Παρόλο που είχε τη φήμη του ωραίου με τα καστανά μάτια που έγραφε ατρόμητες κριτικές, αποφάσισε να επικεντρωθεί στη δημοσιογραφία αντί για την υποκριτική. Εκτός από την κριτική κινηματογράφου, εμφανίστηκε σε πολλά τηλεοπτικά show, κάνοντας ακόμα πιο γνωστό το όνομά του. Τα ταξίδια του ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες ήταν συχνά, και βρισκόταν στη συνάντηση σε πάρτι διάσημων. Μάλιστα, συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στους γείτονες του διάσημου κτιρίου Dakota, στο Upper West Side της Νέας Υόρκης, όπου κατοικούσαν καλλιτέχνες όπως ο Λέοναρντ Μπερνστάιν και ο Τζον Λένον
Πάντως, ο Ρεξ Ριντ συνεχίζει να είναι ένα αναγνωρίσιμο όνομα στον κόσμο της κριτικής κινηματογράφου και οι αναγνώστες του εξακολουθούν να τον εμπιστεύονται. Αν και η γενιά των κριτικών του ’60 και ’70 ανήκει πλέον στο παρελθόν, ο Ριντ παραμένει ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της βιτριολικής και στυλάτης κριτικής. Όπως ο ίδιος λέει: “Μπορεί να είναι μια νέα εποχή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χάσουμε την αλητεία και το καυστικό ύφος που καθόριζε την δική μας γενιά”.
Πηγή
Share:
