Ένα από τα πιο σημαντικά ερωτήματα που απασχολούν τους συγγραφείς είναι το τι τους ωθεί να γράφουν. Σε μια συνέντευξη με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, οι συγγραφείς Κατερίνα Ανδριανάκη και Βανέσσα Βαΐτση μας αποκαλύπτουν τι κρύβεται πίσω από το έργο τους και την ανάγκη τους να εκφραστούν μέσα από τη γραφή
Οι δύο συγγραφείς μοιράζονται διάφορες εμπνεύσεις και επιρροές. Η Κατερίνα Ανδριανάκη αποκαλύπτει ότι η αναζήτηση χωρίς συγκεκριμένο προορισμό αποτελεί τον κινητήριο της δύναμη. Η περιέργεια για τον εαυτό της και για τους ανθρώπους γύρω της οδηγεί την Ανδριανάκη να γράφει, προκαλώντας μεγάλη προσμονή και έκπληξη για την ιστορία που παίρνει σάρκα και οστά μπροστά της. Αναφέρει μάλιστα με χιούμορ ότι νιώθει μεγαλύτερη χαρά όταν γράφει επειδή είναι η πρώτη αναγνώστρια των ίδιων
Από την άλλη πλευρά, η Βανέσσα Βαΐτση μας αποκαλύπτει ότι η γραφή είναι η εκπομπή μιας σκέψης που ξεφεύγει από τον έλεγχο της λογικής και αποβλέπει αποκλειστικά και μόνο στην ικανοποίηση του δημιουργού της. Για τη Βαΐτση, η στιγμή που γεννιέται ένας χαρακτήρας ή μια ιστορία είναι κρίσιμη, καθώς συνδέεται με την ικανοποίηση και τη χαρά του να εκφράζεται. Είναι μια διαδικασία που καθορίζεται από την ανεξάρτητη ροή της σκέψης και την αυτονομία των χαρακτήρων
Και οι δύο συγγραφείς εξηγούν ότι η διαδικασία της γραφής μπορεί να είναι εξαιρετικά προκλητική. Η Ανδριανάκη μοιράζεται ότι μπορεί να χρειαστεί ώρες για να βρει τις σωστές λέξεις και να διορθώσει τις φράσεις της, ενώ άλλες φορές η έμπνευση της ρέει ελεύθερη και γράφει πολλές σελίδες χωρίς διακοπή. Επίσης, αναφέρει ότι αφιερώνει μεγάλη προσοχή στον επιμελημένο γραπτό λόγο και ότι το στάδιο της επεξεργασίας και της διόρθωσης μπορεί να καταλάβει πολύ χρόνο
Για τη Βαΐτση, η γραφή ξεκινά από μια απρόσμενη σκέψη ή ιδέα που γίνεται η αφετηρία για μια ιστορία ή έναν ήρωα που αναζητά να εκφραστεί. Η καθαρότητα και η σαφήνεια αυτής της αρχικής ιδέας είναι κρίσιμη για να πλάσει τους χαρακτήρες και να καθορίσει τις πράξεις τους. Οι δύο συγγραφείς αναφέρουν ότι η θεματολογία των έργων τους επικεντρώνεται σε κρίσεις και ανθρώπινες συμπεριφορές, με έναν εστίαση στην ψυχολογία των χαρακτήρων και τις προσωπικές τους αναζητήσεις
Τα επιρρεπτικά και πολυδιάστατα έργα της Ανδριανάκη και της Βαΐτση συνδυάζουν τα πειραματικά στοιχεία της αμερικανικής λογοτεχνίας με την ένταση του ελληνικού θεάτρου. Το μυθιστόρημα της Ανδριανάκη με τίτλο “Αυτό το τίποτα, όπου κατοικώ” εξερευνά την καθημερινή πάλη μιας γυναίκας που αρχίζει να χάνει τη μνήμη της και προσπαθεί να διατηρήσει την ταυτότητά της. Η Βαΐτση, από την άλλη πλευρά, ερευνά τις συνθήκες ζωής ενός ηλικιωμένου θεατρικού αστέρα με άνοια στο έργο της με τίτλο “Η Ειρήνη”. Και οι δύο συγγραφείς φαίνεται να αποτυπώνουν τις προσωπικές εμπειρίες και τις αναζητήσεις τους μέσω των χαρακτήρων τους
Όταν ρωτηθούν αν ο συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται, οι απαντήσεις των Ανδριανάκη και Βαΐτση διαφέρουν. Η Ανδριανάκη πιστεύει ότι ο συγγραφέας γεννιέται, δηλαδή έχει το χάρισμα της γραφής και δεν μιμείται κανέναν άλλον. Από την άλλη πλευρά, η Βαΐτση θεωρεί ότι αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με σιγουριά και ότι η δική της γραφή προήλθε από μια εμμονή που απαιτούσε να εκφραστεί
Τέλος, οι δύο συγγραφείς αντιμετωπίζουν το μέλλον με αισιοδοξία και έχουν ήδη συγγραφικά σχέδια για το μέλλον. Η Ανδριανάκη ελπίζει να ολοκληρώσει ένα μυθιστόρημα και να δημοσιεύσει τα παιδικά παραμύθια που έχει γράψει. Από την άλλη πλευρά, η Βαΐτση εργάζεται πάνω σε ένα νέο θεατρικό έργο που είναι ακόμη στα πρώιμα στάδια
Οι συγγραφείς Κατερίνα Ανδριανάκη και Βανέσσα Βαΐτση αποτελούν δύο δυναμικές φωνές στον χώρο της λογοτεχνίας. Με την αυθεντικότητα και την ευαισθησία τους, στοχεύουν να εμπνεύσουν και να διαμορφώσουν μια νέα γενιά συγγραφέων. Με αυτές τις νέες φωνές που εμπλουτίζουν τη λογοτεχνία, ο τομέας αναμένεται να ανακατευθυνθεί προς πιο διευρυμένα και πολυσύνθετα μονοπάτια.
Πηγή
Share:
