Ο φεμινισμός, αν και ένα κίνημα για την ισότητα των φύλων και την προώθηση των γυναικείων δικαιωμάτων, συχνά θεωρείται ριζοσπαστικό ή ακραίο από κάποιους. Η ετυμηγορία αυτή βασίζεται συχνά σε γενικεύσεις και προκαταλήψεις, και περιορίζει τη δυνατότητα αντιπαράθεσης και προβολής των θεμάτων που απασχολούν τον φεμινισμό. Ωστόσο, υπάρχουν προσπάθειες από μεμονωμένα άτομα και οργανώσεις για να αναλυθεί και να εξηγηθεί η φεμινιστική βία και να φωτιστούν τα βαθύτερα σκοτάδια του φεμινισμού.
Ένα από αυτά τα παραδείγματα είναι το βιβλίο “Φεμινιστικός τρόμος” της Irene García Galán. Σε αυτό το μικρό βιβλίο, η Galán εξετάζει την ιστορία της βίας κατά των γυναικών και της ακραίας φεμινιστικής αντίδρασης στην πατριαρχία. Ξεκινώντας από τα βάθη των αιώνων, με την ιστορία της Αρτεμισίας Τζεντιλέσκι, η Galán ανιχνεύει περιπτώσεις βίας ενάντια σε γυναίκες που συγκλόνισαν τον κόσμο, όπως οι ιστορίες της Άνα Οράντες και της Μαρία Ντελ Κάρμεν Γκαρσία από την Ισπανία, της Νουρά Χουσεΐν από το Σουδάν και της Ντιάνα από τη Σιουδάδ Χουάρεζ.
Ωστόσο, παρά τις καλές προθέσεις της Galán, το βιβλίο παρουσιάζει ορισμένες αδυναμίες. Αν και αναβιώνει σημαντικές ιστορίες βίας ενάντια σε γυναίκες, δεν δίνει επαρκή προσοχή στο θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει αυτές τις αδικίες να συμβαίνουν. Οι κοινωνικές δομές και οι πολιτικές διαδικασίες παίζουν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση των συζητήσεων για τη γυναικεία βία και τις φεμινιστικές αντιδράσεις.
Επιπλέον, η Galán θίγει το θέμα της βίας χωρίς να διαχωρίζει σαφώς τη διαφορά ανάμεσα στην προκλητική φόβο και την απρόκλητη βία. Εκφράζει την άποψη ότι η βία μπορεί να είναι μια τελευταία απόπειρα αντίδρασης στην πατριαρχική καταπίεση, αλλά αυτό το επιχείρημα δεν εξυπηρετεί πλήρως τη συζήτηση. Η επίκληση στη βία και η κοινωνική αλλαγή δεν είναι η μόνη διέξοδος από την ανισότητα των φύλων και την καταπίεση.
Παρά τις αδυναμίες αυτές, το βιβλίο της Galán αποτελεί μια προσπάθεια να αναδείξει τις πολλαπλές πτυχές της γυναικείας βίας και να προβάλει την ανάγκη για δικαιοσύνη και αποτροπή των εγκλημάτων αυτών. Επιπλέον, επισημαίνει τη σημασία της στήριξης από άνδρες και της κατανόησης από τις κοινωνίες για την τοξική αρρενωπότητα και την εξίσου μοιραία επίδρασή της στις γυναίκες και τους άνδρες.
Ο φεμινισμός είναι ένα σημαντικό κίνημα για την επίτευξη της ισότητας των φύλων και την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Ωστόσο, η συζήτηση πρέπει να είναι πιο ανοιχτή και ολοκληρωμένη, και να λαμβάνει υπόψη τόσο τους θεσμούς όσο και την πολυπλοκότητα του θέματος. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να προωθήσουμε τον διάλογο και να επιτύχουμε πραγματική αλλαγή στην κοινωνία.
Πηγή