Το έχουμε όλοι κάνει. Όταν οι μικροί μας έχουν ανάγκη ηρεμίας και τρυφερότητας, εμείς προσπαθούμε να τα βρούμε με παιχνιδάκια λόγων που αναταράσσουν λίγο την αλήθεια. Αυτό όμως μπορεί να μην είναι πάντα το καλύτερο για αυτά τα μικρά ψυχάκια μας.
Από τη στιγμή που γεννήσαμε, η ζωή μας άλλαξε για πάντα. Μετά από λίγο καιρό αναγκαζόμαστε να επιστρέψουμε στην εργασία και τα παιδιά μας να πρέπει να μείνουν με τους παππούδες ή άλλους φροντιστές. Ο αποχωρισμός αυτός δεν είναι πάντα εύκολος, και εμείς προσπαθούμε να βρούμε τρόπους για να το καθιστούμε λιγότερο δύσκολο για τα παιδιά μας.
Οι παππούδες μας, οι γονείς των γονιών μας, φροντίζουν τα παιδιά μας με αγάπη και συνεχή προσοχή. Πάντα προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να κρατηθούν ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι. Αλλά μερικές φορές, προσπαθούν να εφαρμόσουν παλιές πρακτικές που ίσχυαν όταν εμείς ήμασταν παιδιά μας, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και αυτά τα μικρά ψέματα μπορεί να μην λειτουργούν πλέον.
Μια από τις συνηθισμένες τακτικές είναι να πούμε στα παιδιά μας ψέματα για να τα ηρεμήσουμε. “Η μαμά έρχεται σε λίγο”, “Η μαμά πήγε στον γιατρό” ή “Η μαμά ξέρει ότι κλαις και στεναχωριέται”. Όμως, αυτά τα ψεματάκια δεν έχουν τα αποτελέσματα που περιμένουμε. Τα παιδιά μας καταλαβαίνουν ότι τους έχουμε πει ψέματα και αυτό μπορεί να προκαλέσει ανασφάλεια και απώλεια εμπιστοσύνης σε εμάς.
Όταν είδα ότι η γιαγιά μου προσπαθούσε να ηρεμήσει το παιδί μου με αυτά τα ψέματα, συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Γιατί να του λέμε ψέματα όταν μπορούμε να του μιλήσουμε ανοιχτά και ειλικρινά; Γι’ αυτό την επόμενη φορά που έφευγα για τη δουλειά, πήρα το παιδί μου στην αγκαλιά μου και του είπα ότι θα ήταν μακριά αλλά θα το σκεφτόμουν και θα του έλειπα από τη δουλειά. Η ανταπόκριση ήταν ευχάριστη έκπληξη. Το παιδί μου κατάλαβε ότι του μιλούσα αλήθεια και αυτό το βοήθησε να νιώσει καλύτερα.
Σύμφωνα με έρευνες, πολλοί γονείς πιστεύουν ότι τα ψέματα είναι μέρος της γονικής ικανότητας. Αλλά, όπως μας ενημερώνει η ψυχολόγος Linda Blair, τα ψέματα μπορεί να είναι επιβλαβή για τα παιδιά μας. Όταν λέμε ψέματα για να αποφύγουμε κάτι ή για να κρατήσουμε κάποιο μυστικό, χάνεται η εμπιστοσύνη μας και η δυνατότητα για πραγματική επικοινωνία. Τα παιδιά μας χρειάζονται την αλήθεια και τον σεβασμό μας, ακόμα και όταν πρέπει να τους εξηγήσουμε δύσκολα πράγματα.
Όταν τραβούμε από κλωστή, τα παιδιά μας μπορεί να το αντιληφθούν και να νιώσουν ανασφάλεια και απογοήτευση. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και σαφείς με αυτά που λέμε. Ας αντικαταστήσουμε αυτά τα ψέματα με θετικές και δημιουργικές δραστηριότητες που θα κρατήσουν τα παιδιά μας απασχολημένα και ευτυχισμένα. Ένα τραγούδι, ένα παιχνίδι ή μια ζωγραφική μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικά για να ξεπεράσουν τον αποχωρισμό και να πειστούν ότι θα επιστρέψουμε σύντομα.
Εάν το μωρό κλαίει όταν το αφήνουμε μόνο του για μικρό χρονικό διάστημα, ας μην ανησυχούμε. Αυτό είναι φυσιολογικό για παιδιά ηλικίας έως 2 ετών. Μπορούμε να τους αφήσουμε μόνους όταν είναι ήρεμα και να τα απολαύσουμε για λίγο. Αν είμαστε μόνοι, μπορούμε να τα πάρουμε μαζί μας στο μπάνιο για να είναι ασφαλής. Εάν αρχίσει να μετακινείται και να πηγαίνει σε άλλο δωμάτιο, ας επιτρέπουμε να περιηγηθεί μόνο του. Αυτό θα τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να μάθει πόσο ασφαλής μπορεί να είναι μόνος του για λίγο χρονικό διάστημα.
Πάντα κρατάμε τις υποσχέσεις μας. Εάν του λέμε ότι θα έρθουμε σε λίγο, ας μην καθυστερούμε. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί να νιώσει σιγουριά και εμπιστοσύνη ότι το καθησυχάζουμε. Με τη σταδιακή προσέγγιση και την ειλικρίνεια, θα βοηθήσουμε το παιδί μας να ξεπεράσει τον αποχωρισμό και να αναπτύξει αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία.
Ας αποφύγουμε τις ανησυχίες και τα ψέματα. Ας μιλήσουμε με τα παιδιά μας ανοιχτά και ειλικρινά. Ας αφήσουμε την αλήθεια να νικήσει και ας φροντίσουμε να χτίσουμε μία σχέση βασισμένη στην εμπιστοσύνη και την αγάπη. Κι έτσι, θα βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και σε μας, καθώς ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους.
Πηγή