Η «Τιμάνδρα», ένα αριστούργημα του Ελληνα συγγραφέα Θοδωρή Καλλιφατίδη, καταφθάνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο Καλλιφατίδης, που ζει μόνιμα στη Σουηδία και έχει κερδίσει κορυφαία διεθνή βραβεία για το έργο του, με τη γενναιοδωρία και την εμπιστοσύνη του με συγκινεί. Αν και η ιστορία του βιβλίου αφηγείται τη ζωή μιας αρχαίας πόρνης, για εμένα αποτελεί ένα βήμα για να κατανοήσουμε τη χώρα μας, την ιστορία, τη σκέψη και την ψυχή μας. Αλλά αυτό που αντανακλάται σε αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια, αλλά μόνο να αντηχεί προσωρινά και να σβήνει μετά, ενδεχομένως μέχρι την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί. Εδώ, το όνομα του έργου και της ηρωίδας γίνονται ακρωνύμια σκέψεων και συναισθημάτων. Το σώμα δεν είναι αντικείμενο κανενός. Έχει τη δική του έννοια. Μέσω αυτού, κατανοούμε τον κόσμο. Ένας πολιτισμός που δεν σέβεται το σώμα είναι μια αδέξια μορφή βαρβαρότητας. Και οι άντρες έχουν σώμα, έχουν θνητότητα, έχουν σημεία ευαισθησίας. Είναι χαρακτηριστικά της πόρνης για να μας οδηγήσουν σε κάτι αβάσταχτο και απορρήτο που ριζώνει στο σώμα. Είναι κάτι πολύ βαθύ που βρίσκεται μέσα στους ανθρώπους, κάτι που δημιουργεί τη δύναμη του σεξουαλικού και του ερωτικού. Ο πόλεμος, οι συγκρούσεις, ο αντίπαλος με το θάνατο, είναι αποτελέσματα του “συλλογικού ερωτισμού”. Είναι μια ιδιαίτερη τραγωδία μέσα από τα μάτια μιας πόρνης. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια σπηλιά όπου όλοι οι άνθρωποι ασχολούνται με “ψυχικά όργια” και πάντα κάποιος πρέπει να υφίσταται βασανισμό για να απολαμβάνουν οι υπόλοιποι και να συνεχίζουν τη ζωή τους, προσποιούμενοι τους καλύτερους και πιο πολιτισμένους από τους άλλους. Ας υποθέσουμε ότι όλοι το γνωρίζουν και κανείς δεν μιλάει. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος πρέπει να κρατά τα μάτια ανοιχτά στο σκοτάδι. Αυτό είναι η γνώση. Να μην αφήνεις την ουσία να πνιγεί στην εμφάνιση. Βρες τη λέξη και προσφέρ’ την. Το σύγχρονο θέατρο δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει χρόνος. Υπάρχουν ρωγμές. “Οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι πιο σπάνιοι από ό,τι νομίζουμε”. “Ποιος επωφελείται από την αλήθεια; Αυτός που έχει την εξουσία. Για τους υπόλοιπους η αλήθεια είναι αδιάφορη”. “Η ανάγκη αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, η επιθυμία μας την τραγωδία και η σύμπτωση το αποτέλεσμα. Αυτή είναι η ζωή”. Ο Αλκιβιάδης και το θέατρο. Η Τιμάνδρα συνδυάζεται με τον Αλκιβιάδη, γιατί ζουν με ειλικρίνεια και ανοιχτά. Καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο και η σχέση τους είναι βαθιά, γεμάτη αδελφοσύνη και κατανόηση. Η σεξουαλικότητα τους είναι κάτι ιερό, κάτι που απορρέει και από την ιδία τη θεατρική σκηνή. Για εμένα, ως ηθοποιό, δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να αποδυναμώνει και να παραμορφώνει τις δονήσεις της, προκειμένου να υποδέχεται την εξουσία. Πιστεύω στη δύναμη της τέχνης. Ωστόσο, η τέχνη ασκείται από ανθρώπους με αδυναμίες και προβλήματα. Από την άλλη πλευρά, πιστεύω ότι η τέχνη θα βρει πάντα τον δρόμο της. Δεν εξαρτάται από εμάς. Εμείς κινδυνεύουμε από την ιδιότητά της, αν δεν είμαστε αξίζοντες.
Photo Credit: Katerina Tzigotzidou
Πηγή
Share:
