Συνεργάτης ιστορικού: Κωνσταντίνος Λαγός
Στο τέλος του 19ου αιώνα, τα αυτοκίνητα ήταν ακόμη σπάνιο θέαμα και οι ηλικίες των ίππων που έκαναν άμαξες ακόμη δεν είχαν ξεπεράσει. Αυτή η μετάβαση από τα ιππήλατα οχήματα στα μηχανοκίνητα ήταν μια δύσκολη διαδικασία που προέβλεπε πολλές προκαταλήψεις και ανησυχίες. Για να αντιμετωπιστούν αυτοί οι φόβοι, ένας ιεροκήρυκας από τις ΗΠΑ, ο Γιουράι Σμιθ, έκανε μια πρωτοποριακή προσπάθεια προσθέτοντας ένα ξύλινο κεφάλι αλόγου στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου του.
Ο Σμιθ, ο οποίος ήταν αντβεντιστής ιεροκήρυκας της “Έβδομης Ημέρας”, θα ήθελε να διασφαλίσει ότι οι άλογοι δεν θα τρομαζόντουσαν με τη θέα των αυτοκινήτων και θα συνηθίζαν το νέο όχημα. Έτσι, σχεδίασε ένα αυτοκίνητο με ένα εντυπωσιακό ξύλινο κεφάλι αλόγου και λαιμό, το οποίο είχε γκέμια στο στόμα του. Η ιδέα ήταν ο οδηγός να κρατά τα γκέμια και να οδηγεί το αυτοκίνητο, δίνοντας την αίσθηση ότι το άλογο τραβούσε το όχημα. Επίσης, πίστευε ότι η θέα του κεφαλιού του αλόγου θα ηρέμαζε τα άλογα που συναντούσαν στο δρόμο.
Το αυτοκίνητο του Σμιθ, που ονομάζοταν “Αλογάκι δίχως άλογο” (ή “Horsey Horseless” στα αγγλικά), κατατέθηκε για πατέντα το 1899. Ωστόσο, φαίνεται ότι το σχέδιο του δεν κατασκευάστηκε ποτέ και είναι θεωρείται από τα πιο αποτυχημένα σχέδια στην ιστορία του αυτοκινήτου.
Αυτό ωστόσο, δεν εμπόδισε έναν άλλον εφευρέτη να κάνει ανάλογες προσπάθειες. Το 1904, πέντε χρόνια αργότερα, ένας άλλος Αμερικανός, ο Χένρι Χέιζ, έλαβε πατέντα για ένα εξάρτημα αυτοκινήτου που περιλάμβανε ένα ξύλινο ομοίωμα άλογο. Η ιδέα ήταν να τοποθετηθεί το εξάρτημα στο μπροστινό μέρος οποιουδήποτε αυτοκινήτου. Το ομοίωμα είχε ένα λάμπα λαδιού στο κεφάλι του για να φωτίζει το δρόμο μπροστά από το όχημα. Επίσης, τα γκέμια στο στόμα του παρήγαγαν ήχο που μοιάζει με αυτόν της κόρνας όταν τραβιούνταν.
Και οι δύο αυτές καινοτομίες δεν είχαν την αποδοχή που ελπίζαν οι εφευρέτες. Τα αυτοκινητοβιομηχανίες της εποχής δεν ενδιαφέρθηκαν για τις προτάσεις αυτές και σιγά-σιγά οι άνθρωποι συνήθισαν στα αυτοκίνητα χωρίς την παρουσία των άλογων.
Σήμερα, αυτά τα αλλόκοτα πειράματα θεωρούνται αποτυχίες, αλλά αντικατοπτρίζουν τη θέληση και τον προβληματισμό των εφευρετών να εξερευνήσουν νέους τρόπους μεταφοράς και να βρουν λύσεις στις προκλήσεις της εποχής τους.
Πηγή
