Τελευταίες μέρες του 2022 ή πρώτες του 2023… πάντως μέσα στις γιορτές, γιατί είναι οι μέρες που πηγαίνω αναίσθητα στα βιβλιοπωλεία. Παρότι έχω επιλέξει τα “θεωρητικά”, τα “θεατρικά” και τα “για δώρο”, μια στιγμή από τον κεντρικό πάγκο με μαγνητίζει ένα εξώφυλλο… μια ζωγραφισμένη, “εξαϋλωμένη” γυναικεία μορφή – που πάντα θα μου θυμίζει κάτι – περιτριγυρισμένη από ένα μαύρο χέρι-φίδι… μετά το όνομα ενός από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, Αύγουστο Κορτώ… και ο τίτλος του σαν ένα κάλεσμα… “η μικρή λέξη αγάπη”! Για μέρες, όπου και να βρισκόμουν, το φέρνω μαζί μου, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αυτήν την ιστορία. Άνοιγα τις σελίδες του βιβλίου με ανυπομονησία, γιατί η μικρή λέξη αγάπη με περίμενε εκεί, να μου ανοίξει άλλο την καρδιά της. Μια τρυφερή καρδιά που έχει παγιδευτεί σε μια σκοτεινή πραγματικότητα. Με την Μάντια κλάψαμε πολύ, θυμώσαμε, αναρωτηθήκαμε και γελάσαμε, αλλά πάνω απ ‘όλα, ούρλιαξαμε από τα βάθη της ψυχής μας για να διεκδικήσουμε δικαιοσύνη. Από τις πρώτες σελίδες, η γραφή του Κορτώ με διαμόρφωσε με τρόπο που με παρακινεί να ζήσω τις ιστορίες του. Επομένως, από την αρχή της ανάγνωσης, η ιδέα δημιουργήθηκε στο μυαλό μου: “η μικρή λέξη αγάπη” πρέπει να γίνει ένα θεατρικό έργο, η Μάντια πρέπει να “ομορφύνει” στην σκηνή, και ναι, η Μάντια είναι δικιά μας γιατί ο πνευματικός πατέρας της γνωρίζει ότι η ιστορία της ανήκει σε όλους μας. Δυστυχώς, βλέπουμε ότι η έμφυλη βία αυξάνεται καθημερινά… Ως θέατρο “Από Κοινού”, εκτιμήθηκε το τιμητικό να λάβουμε την άδεια του Αύγουστου Κορτώ, για να φέρουμε το έργο του στη σκηνή μας. Έτσι, ζητήσαμε από την αξιόλογη ηθοποιό Νάντια Δαλκυριάδου να αναλάβει την θέατρική απόδοση και τη σκηνοθεσία. Η ιδέα της για την ύπαρξη άλλης γυναικείας παρουσίας στη σκηνή που θα πάρει τη μορφή των υπόλοιπων γυναικείων χαρακτήρων του βιβλίου με ενθουσίασε. Ακόμη περισσότερο, ενθουσιάστηκα για το γεγονός ότι η νέα και ταλαντούχα ηθοποιός Βασιλική Κούλη θα υποδύεται αυτούς τους ρόλους. Μια ακόμα ευτυχής συμπρωταγώνιση στη σκηνή! Η Μάντια μας, η Δώρα μας, η Ξένια μας, η Λενιώ μας, η Αλίκη μας, όλες οι γυναίκες του έργου, είμαστε εμείς που ζητάμε δικαιοσύνη. Εμείς που παλεύουμε για το τέλος της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, για την απελευθέρωση των γυναικών (καθώς και για κάθε μορφή κοινωνικής απελευθέρωσης) και για την ισότητα. Γνωρίζοντας ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε αυτά μόνοι μας, χρειαζόμαστε μαζικούς αγώνες για μια κοινωνία ελευθερωμένη από κάθε μορφή εκμετάλλευσης. Ευχαριστούμε από καρδιάς, κύριε Κορτώ, γιατί μας έμαθε ότι ακόμα και “όταν η καρδιά σταματά, η αγάπη συνεχίζει να χτυπάει” …
Πηγή
Share:
