Πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν η απιστία είναι κάτι που καθορίζεται από τα γονίδιά μας. Οι ερευνητές έχουν επιχειρήσει να απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση αναλύοντας τις γενετικές σχέσεις μεταξύ ατόμων. Μία από τις πρώτες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε αυτόν τον τομέα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 41% της απιστίας οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες. Ειδικότερα, τα πανομοιότυπα δίδυμα έδειξαν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να απιστήσουν σε σχέση με τα μη δίδυμα αδέρφια.
Στην ίδια μελέτη, που περιλάμβανε πάνω από 1.600 ζευγάρια διδύμων, παρατηρήθηκε ότι ο αριθμός των σεξουαλικών συντρόφων είχε παρόμοιες εκτιμήσεις κληρονομικότητας με άλλες γενετικές επιδράσεις, όπως η αρτηριακή πίεση, οι πονοκεφάλοι ημικρανίας και η κατάθλιψη. Ακόμη, σε μια άλλη έρευνα που περιλάμβανε περισσότερους από 7.000 δίδυμους στη Φινλανδία, το 9,8% των ανδρών και το 6,4% των γυναικών ανέφεραν ότι είχαν δύο ή περισσότερους σεξουαλικούς συντρόφους ταυτόχρονα.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η απιστία σχετίζεται με τη γενετική και ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι υπάρχει στην εξελικτική μας ιστορία. Ωστόσο, δεν μπορούμε να περιορίσουμε τη συμπεριφορά μας αποκλειστικά στα γονίδιά μας. Η απιστία αποτελεί ένα μόνο μέρος της συμπεριφοράς μας που μπορεί να οφείλεται σε γενετικές επιρροές.
Κατά συνέπεια, η απιστία προκαλείται από πολλούς παράγοντες και η γενετική είναι ένας από αυτούς. Οι επιστήμονες πρέπει να συνεχίσουν τις έρευνές τους για να αποκαλύψουν περισσότερα για τον ρόλο των γονιδίων στην απιστία, αλλά πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι η συμπεριφορά μας επηρεάζεται από πολλούς άλλους παράγοντες. Τελικά, η απιστία είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα και δεν μπορούμε να το αποδώσουμε αποκλειστικά στο γενετικό μας υπόβαθρο.
Πηγή
