Η ανισότητα στους αριθμούς: Η διαμερικτή ημέρα των γυναικών
Η πορεία προς την ισότητα συνεχίζεται καθώς η Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών έρχεται για μια ακόμα φορά για να μας υπενθυμίσει ότι ακόμα υπάρχουν πολλά να γίνουν. Πώς όμως ιδρύθηκε αυτή η ημέρα και γιατί παραμένει επίκαιρη; Στις 8 Μαρτίου 1857, οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη βγήκαν στους δρόμους ανεβαίνοντας τον αγώνα για καλύτερες συνθήκες εργασίας και δίκαιους μισθούς. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε την αφετηρία για την αλλαγή της κατάστασης των γυναικών στον τομέα της εργασίας. Ωστόσο, χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι η 8η Μαρτίου να αναγνωριστεί επίσημα ως Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών
Ιστορική αναδρομή
Η πρώτη Διεθνής Ημέρα των Γυναικών υλοποιήθηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και έγινε γνωστή δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Η πρώτη επίσημη εορτασμένη ημέρα των γυναικών πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη, ενώ η πρόταση για την επιλογή της 8ης Μαρτίου ως “Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας” προέρχεται από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910. Το 1917, όταν οι γυναίκες στη Σοβιετική Ρωσία κατέκτησαν το δικαίωμα ψήφου, η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί. Η Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών υιοθετήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1975
Η ανισότητα σε αριθμούς
Μετά από περισσότερο από ενάμισι αιώνα, η Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών εξακολουθεί να είναι επίκαιρη γιατί η ανάγκη για την ύπαρξή της εξακολουθεί να υφίσταται. Θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρις ότου οι γυναίκες δεν χρειάζεται πλέον να αισθάνονται ανασφάλεια κατά τη διάρκεια της νυχτερινής περιπάτους με τα κλειδιά στο χέρι, μέχρις ότου να έχουν ίσους μισθούς με τους άνδρες και μέχρις ότου να μην επωμίζονται μόνες τους το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας των παιδιών. Η ανάγκη αυτή αναδεικνύεται από τα δεδομένα που καταγράφουν την ανισότητα σε αριθμούς. Ένα σημαντικό παράδειγμα είναι το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των γυναικών και των ανδρών στην Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται από την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για τα τελευταία πέντε χρόνια. Συγκεκριμένα, από το 2018 έως το 2023, η ανεργία στις γυναίκες παραμένει συνεχώς υψηλότερη από των ανδρών. Σύμφωνα με μια έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, η ισότητα στην απασχόληση βρίσκεται στο δεύτερο χαμηλότερο επίπεδο από το 2006. Επιπλέον, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2021, η μισθολογική χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών στην Ελλάδα ανέρχεται στο 10,4%. Επιπλέον, υπάρχει ανισότητα και στην “ιδιωτική σφαίρα”, καθώς οι γυναίκες εξακολουθούν να αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των οικογενειακών υποχρεώσεων και της απλήρωτης εργασίας στο σπίτι
Άδεια μητρότητας και πατρότητας
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ανισότητες αποτυπώνονται επίσης στη φροντίδα των παιδιών. Η διάρκεια της άδειας μητρότητας ορίζεται στις 17 εβδομάδες για τις γυναίκες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Από αυτές, οι οκτώ εβδομάδες πρέπει να παραχωρηθούν πριν από τον τοκετό και οι υπόλοιπες εννέα μετά. Από την άλλη πλευρά, ένας πατέρας δικαιούται μόνο 14 εργάσιμες ημέρες άδεια πατρότητας
Αυτά τα στοιχεία αντιπροσωπεύουν μόνο την κορυφή του παγόβουνου όσον αφορά τις ανισότητες μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ενώ η πρόοδος έχει γίνει, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν για να επιτευχθεί πλήρης ισότητα. Οι ανισότητες αυτές αντανακλούνται σε πολλά επίπεδα της κοινωνίας μας, συμπεριλαμβανομένης της οικογενειακής βίας, της σεξουαλικής κακοποίησης και των γυναικοκτονιών. Πρέπει να συνεχίσουμε να εργαστούμε για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα και να εξασφαλίσουμε ότι η Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών δεν θα υπάρχει πλέον γιατί η ισότητα θα έχει επιτευχθεί.
Πηγή
