Όταν έχεις τη μάνα και τον πατέρα σου κοντά σου, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχεις μία επέκταση της οικογένειάς σου. Αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμο, ειδικά όταν είσαι χωρισμένη μητέρα. Ωστόσο, αυτή η κοντινή επαφή σου φέρνει πολλές ευθύνες, καθώς πρέπει να οργανώνεις και να συντονίζεις τις υπόλοιπες μαμάδες ώστε να αναλάβουν τη φροντίδα του παιδιού σου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να το μεταφέρεις εκεί, να ανησυχείς αν περνάει καλά και αν η βοηθός μητέρα έχει την κατάλληλη στάση μέχρι να επιστρέψεις. Επιπλέον, πρέπει να είσαι ακριβής και να επιστρέψεις στην ώρα σου, γιατί η γιαγιά έχει επίσης τις δικές της υποχρεώσεις και θέλει να απολαύσει τον ελεύθερο χρόνο της. Ο ρόλος της γιαγιάς δεν είναι απλά να αναλαμβάνει το babysitting.
Επιπλέον, η γιαγιά έχει τη δυνατότητα να φτιάχνει το καλό φαγητό που είναι το βασικό άγχος κάθε μαμάς. Με τις ώρες που έχει διαθέσει στο μαγείρεμα και την αγάπη που έχει για αυτό, μπορεί να σου προσφέρει ένα υγιεινό και νόστιμο γεύμα. Έτσι, λύνεται και το καθημερινό δίλημμα του τι να μαγειρέψεις, καθώς η γιαγιά έχει πληθώρα ιδεών και προτεινόμενων συνταγών. Είναι πραγματικά μία ευλογία να έχεις μια γιαγιά που μπορεί να μαγειρέψει για εσένα.
Ωστόσο, αν και θέλουμε όλοι να έχουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες δίπλα μας, υπάρχουν κάποιες βασικές προκλήσεις. Η καθημερινή επαφή τους με το παιδί τους προκαλεί την εμφάνιση όλων των στραβών του, των τραυματικών του συμπεριφορών, και του χτυπήματος των ποδιών του στο πάτωμα. Βιώνουν τη γλωσσική τους ανάπτυξη που μπορεί να είναι έντονη και διάφορες χαρακτηριστικές συμπεριφορές που μπορεί να είναι προκλητικές. Όταν επιστρέφεις σπίτι εξουθενωμένη από την εργασία, αναμένεις να σε υποδεχτεί με διάθεση να σου μοιραστεί τις περιπέτειες της ημέρας του παιδιού. Αντί αυτού, όμως, σε υποδέχεται με αρνητικά σχόλια για τη συμπεριφορά του παιδιού σου. Εκνευρισμένη ξεκινάει τον κατήγορο ρόλο της, λέγοντας ότι δεν έμαθες να βάλεις όρια στο παιδί σου και ότι αυτό οφείλεται στην απουσία ενός άντρα στο σπίτι για να επιβλέπει πρότυπα συμπεριφοράς. Προσθέτει ότι εκείνη είχε πάντα φροντίδα για σένα όταν εσύ ήσουν παιδί, και ότι ήταν πάντα εκεί για σένα, ανεξαρτήτως των κοινωνικών μέσων που απολαμβάνεις τώρα. Αντιλαμβάνεται επίσης τη συμπεριφορά σου, τον προσέχει από μακριά, κάνει μερικές ευφάνταστες κινήσεις για να δηλώσει ότι είναι παρόντα μετά και φεύγει. Αυτή η καθημερινή επιθεώρηση που δέχεσαι, σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα και σου προξενεί αρνητική ενέργεια.
Σε γενικές γραμμές, η γιαγιά έχει γνώμη για την παρέα σου, τους φίλους σου, και ακόμα και για τους ανθρώπους που μπαίνουν στο σπίτι σου, συμπεριλαμβανομένου του υπολογιστή που έρχεται να πλύνει τα χαλιά. Μεταφέρει την αντίληψή της για την κακή συμπεριφορά ή τις ατασθαλίες των παιδιών, χρησιμοποιώντας παρατσούκλια για να τα περιγράψει. Όταν κάποιος έχει μια βόλτα στο σπίτι για να κάνει τις φορολογικές δηλώσεις, η γιαγιά μπορεί να ανιχνεύσει την παρουσία του από μακριά. Εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να προετοιμάσει έναν καφέ και μετά από έναν γρήγορο έλεγχο, σε καλεί να μπεις μέσα. Με μυστικιστικό ύφος, σου κάνει κάποιες ειρωνικές παρατηρήσεις – οφείλεται στο γεγονός ότι πέτυχε το μυστικό σου. Με βιασύνη, σε κλείνει έξω και φεύγει. Αρκεί να πατήσει το κουμπί του ασανσέρ και να βγει έξω από την πόρτα σου. Κτυπάει την κουδούνα και όταν ανοίγεις, εκφράζει ανυπομονησία γιατί δεν άφησες μια αναπόσπαστη κλειδαρότρυπα έξω (ως γνήσια γιαγιά, έτσι κάνει). Μπαίνει μέσα με τα χέρια σταυρωμένα στην πλάτη, επιθεωρεί τον χώρο σαν ναι είχατε κρυμμένο χασίσι και σχολιάζει τη σκόνη που βρίσκει με το δάχτυλο της. Όταν φτάνει στο σαλόνι, επιμένει να τοποθετηθεί ένα κάλυμμα στον καναπέ, για να προφυλαχθεί από τις κινήσεις των παιδιών σου και να μην καταστραφεί, καταλήγοντας σε καλή πεμπτοσέλιδη συμβουλή. Παρατηρεί αβαλή παπούτσια στο διάδρομο και ρωτά για την κατάστασή τους. Λέει ότι είναι καινούρια και ρωτά για το ύψος της φτέρνας. Τελικά, όταν η γιαγιά ολοκληρώνει την επιθεώρησή της, αρχίζω να την βαριέμαι και την ξεμπροστιάζω έξω. Φεύγει γκρινιάζοντας και μουρμουρίζοντας, λέγοντας κάτι για το πόσο ευγενικοί είναι αλλά δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι στα σπίτια μας. Πες ότι αύριο θα ξαναγίνει το ίδιο.
Γράφει η Βίκυ Χειλάκη