Όταν τα παιδιά μας φτάνουν στην εφηβεία, αισθανόμαστε συχνά αμήχανοι και ανήσυχοι. Ακούμε τις απαιτήσεις τους για περισσότερη ανεξαρτησία και ελευθερία, αλλά είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ακριβώς τι ζητούν. Κάθεσαι εκεί, προσπαθώντας να εφαρμόσεις τις στερεότυπες αντιλήψεις σου και να προσαρμοστείς στις φόβους και τις εμπειρίες σου. Περιμένεις την υλοποίηση των “μικρών συμφωνιών” που έχεις συνάψει με το παιδί σου.
Αλλά ίσως να είναι καιρός να σκεφτούμε διαφορετικά. Ίσως, αντί να προσπαθούμε να ελέγξουμε και να κατανοήσουμε τα πάντα, να δώσουμε στο παιδί την ευθύνη των πράξεών του. Πιθανόν να φοβόμαστε τον κίνδυνο που τον απειλεί και να μην μπορούμε πλέον να προβλέψουμε και να αποτρέψουμε τον κίνδυνο αυτόν. Ισως αναρωτιόμαστε τι μπορεί να ακολουθήσει μετά την πρόληψη… και τι; Ίσως να μην μας εμπιστεύεται στον τρόπο που τον αναθρέφουμε.
Αλλά αν σκεφτούμε προσεκτικά, θα δούμε ότι του έχουμε ήδη δώσει τα εφόδια για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. Του έχουμε εξηγήσει το τι κρύβεται πίσω από κάθε ενέργεια στο διαδίκτυο. Κάποτε, ο κίνδυνος ήταν απλά τα ναρκωτικά και οι γονείς μας μας προειδοποιούσαν να είμαστε προσεκτικοί. Σήμερα, οι κίνδυνοι είναι πολύ πιο ποικίλοι και μπορεί να τους κρύβει οποιαδήποτε φράση, παιχνίδι ή δραστηριότητα. Είναι λοιπόν λογικό να αισθανόμαστε αβέβαιοι και ανίσχυροι σε αυτήν την κοινωνία της πληροφορίας.
Όμως, πώς μπορούμε να αλλάξουμε την προσέγγισή μας ως γονείς; Μια λύση μπορεί να είναι να αναζητήσουμε συμβουλές από φίλους, ειδικούς σε θέματα πληροφορικής, αλλά και νέους που έχουν περάσει επιτυχώς την εφηβεία. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων αυτών, κατέληξα σε ένα σημαντικό συμπέρασμα: πρέπει να δώσουμε στο παιδί την ευθύνη των πράξεών του.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα αφήσουμε όλα στην τύχη του. Πρέπει να του δείξουμε ότι είμαστε εκεί για να τον στηρίξουμε, να μιλήσουμε μαζί του για οτιδήποτε τον απασχολεί και να αποδεχτούμε την αποτυχία. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες είναι σημαντικά μέρη της διαμόρφωσης της προσωπικότητάς του. Και εμείς, ως γονείς, πρέπει να είμαστε εκεί για να τον αγκαλιάσουμε και στις χαρές και στις λύπες του. Ας περιμένουμε μια αγκαλιά σε αυτό το ταραχώδες ταξίδι της εφηβείας.
Το να γίνεις γονιός στην εφηβεία είναι μια πρόκληση. Αλλά όταν αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου με συνείδηση και αγάπη, μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να διαμορφώσει την προσωπικότητά του και να περάσει με επιτυχία από το “τούνελ” της εφηβείας. Ας δούμε αυτήν την περίοδο της ζωής των παιδιών μας ως μια ευκαιρία για ανάπτυξη και μάθηση – για εμάς και για αυτά. Αν αγκαλιάσουμε την πρόκληση και την αντιμετωπίσουμε με αγάπη και σεβασμό, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια στενή σχέση με τα παιδιά μας και να τα βοηθήσουμε να εξελιχθούν σε ευτυχισμένους και αυτόνομους ενήλικες.
Πηγή
